Prof. Dr. Haluk Tandoğan (1925- 1988)
Galip Doğan
“…Tandoğan, ismini, İsviçre Federal Mahkemesi
kararlarına geçirttirmeye muvaffak olmuş, tek Türk hukukçusu idi…”1
İsmail Doğanay (11. Hukuk D. Eski Bşk.)
1982 yılında Hukuk Fakültesi’nde öğrenci iken o yıl Fakülte’yi bitirmek zorunda olduğumdan, yalnız ders notlarıyla yetinmiyor, ders hocasının –varsa- kitabını da okuyor; ayrıca aynı konuda öbür hocaların da kitaplarını okuyordum. Ancak itiraf etmek gerekir ki, genellikle, çalakalem yazıldığı ve ders notlarından oluşmuş izlenimi veren; alıntıların kitabın üçte ikisini oluşturduğu kitaplar beni hayal kırıklığına uğratıyordu. Yazara ait bir üslup, orijinal bir düşünce, bir analize rastlamak zordu.
İşte bu okumalarım sırasında, Haluk Tandoğan’ın “Borçlar Hukuku”na rastladım. Keskin bir ‘nüfuz-u nazar’, ele aldığı konuyu bütün yönleriyle irdeleyen bir yöntem; kelimeleri kavramları yerli yerinde seçerek -tuğlaları dikkatle üst üste koyan bir usta gibi- bir mimari yapı oluşturuyordu. Hiç ilgi duymadığım konuları merakla, bir roman gibi okuyordum. Hayranlık verici bir çalışma idi. O zamandan beri, ‘Özel Borç İlişkileri’nde ve ‘Sorumluluk Hukuku’ konularında ne zaman tereddüde düşsem hemen Hoca’nın kitaplarına başvururum. Öğreneceğimi tam anlamıyla öğrenmiş olurum. Bu yazı için Hoca’nın bende bulunan kitaplarına baktım; kitapta altı çizilmedik satır kalmamış. Kolay kolay kaynak kitap beğenmeyen eşim, önerim üzerine, bir göz attıktan sonra Hoca’nın kitaplarını bir daha masasının üzerinden ayırmaz oldu. Acaba Hoca’nın başarısının hikmeti neredeydi?
