Türk Yargıtay Kararlarına Göre Edinilmiş Mallara Katılma Rejiminin Tasfiyesi

Hanswerner ODENDAHL, Gözde HATİPOĞLU

1) Çalışmanın Amacı

Bu çalışmanın konusunu, edinilmiş mallara katılma rejiminin tasfiyesine ilişkin olarak Türk Yargıtay uygulamasının son on yılda, 2001 yılında İsviçre’den iktibas edilen modelden önemli ölçüde ayrılması oluşturmaktadır. Yargıtay’ın bu uygulaması, eşlerin müştereken edindikleri malların eşler arasında yine eşit olarak paylaştırılması amacından ayrılmakta olmasının yanında, boşanma sürecinde eşler arasındaki „yasal barış“ın sağlanması düşüncesine de uygun düşmemektedir.

Tezin katkısı, bahsi geçen Yargıtay uygulamasının eleştirisini sistematik hale getirmektir. Zira bu konu Türk hukuk doktrininde yalnızca belirli bazı yönlerden eleştirilmiş ve genel hatlarıyla ele alınmıştır. (Genel olarak Türk hukuk doktrininde Yargıtay içtihatları üzerinde özel unsurlarına sınırlı çalışma yapılmaktadır.) Örneğin Türk hukuk literatüründe, tüketici kredisi sözleşmelerinden doğan bakiye borcun ödenmesi (E. III. 3 b) ile emeklilik halinde ikramiye ödemesi (D. I. 4.) konularına ilişkin hiçbir eleştirel tartışma yer almamaktadır.

2) Yöntem

Bu çalışmada, edinilmiş mallara katılma rejiminden doğan uyuşmazlıklarda görevli olan Yargıtay 8. Hukuk Dairesi’nin büyük çoğunluğu herkes için erişimi mümkün olan yaklaşık 1800 kararı arasından seçilen kararlar değerlendirip ve aynı zamanda bir yön çıkarılmıştır. Türk akademik literatüründe bu konuda sistematik bir çalışmanın bulunmaması nedeniyle bu çalışmanın yapılması zorunluluğu doğmuştur.