Post-Sentence Detention of Dangerous Terror Convicts in Rehabilitation Centers
Tehlikeli Terör Mahkumlarının İnfaz Sonrasında Rehabilitasyon Merkezlerinde Önleyici Amaçlı Tutulması
Gülen SOYASLAN
This article examines post-sentence detention as a preventive legal measure to preclude dangerous terror convicts from committing terror crimes after discharge from prison. It makes a comparative law analysis and examines U.S. and German laws as well as the European Court of Human Rights (ECtHR) decisions to understand if post-sentence detention is permissible under international human rights standards. It suggests that terror convicts who have not been rehabilitated in prisons and may pose substantial threat to society if released should be detained in rehabilitation centers after serving their sentences. The article seeks to establish the legal justification of post-sentence detention on four grounds. First, it examines whether the proposal meets the ECtHR’s proportionality standard and discusses whether post-sentence detention violates the principles of double jeopardy and human dignity. Second, it explains potential factors indicating dangerousness, namely prison radicalization, mental disorder, prison intelligence, and personal and criminal background. Third, it discusses the appropriate level of cause for dangerousness. It suggests that the level should initially be the preponderance of evidence, which may be elevated to the clear and convincing evidence standard if detention period extends. Lastly, it discusses the reasonable length of detention in rehabilitation centers.
Preventive Detention, Post-Sentence Detention, Terrorism, Dangerousness, Double Jeopardy, Prison Radicalization.
Bu makale tehlikeli olan terör mahkûmlarının cezaevinden tahliyeleri sonrasında tekrar terör suçu işlemelerini önlemek amacıyla Türk Hukukuna rehabilitasyon merkezlerinde önleyici amaçlı tutma tedbirini önermektedir. İnfaz sonrası rehabilitasyon merkezlerinde tutmanın uluslararası hukuk standartlarına uygun olup olmadığını anlamak için, ABD ve Alman hukuklarını ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarını incelemekte ve karşılaştırmalı hukuk analizi yapmaktadır. Makale, cezaevi şartlarında ıslah edilememiş ve salıverilirlerse topluma ağır tehlike teşkil edebilecek olan mahkûmların infaz sürelerinin bitimini müteakiben rehabilitasyon merkezlerinde tutulmalarını önermektedir. Makale bu kanun değişikliği önerisinin hukuki gerekçelerini dört ana temelde ortaya koymaktadır. Birincisi, önerilen değişikliğin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin orantılılık ilkesine, aynı suçtan dolayı iki defa yargılanma veya cezalandırma yasağına (non bis in idem) ve insan onuruna uygun olup olmadığını incelemektedir. İkincisi, tehlikelilik emareleri olarak cezaevinde radikalleşme, ruhsal bozukluk, cezaevi istihbaratı ve mahkûmun kişisel ve sabıka geçmişi faktörlerini ortaya koymaktadır. Bu açıdan makale birden çok disiplini gözeten bir analiz gerçekleştirmektedir. Üçüncüsü, tehlikeliliğin ağırlığını değerlendirmek için gerekli olan makul şüphe seviyesini tartışmaktadır. Terör tehlikesinin ağırlığını ve rehabilitasyon merkezlerinde tedavi ve topluma kazandırma amaçlı tutmanın sınırlı bir özgürlük kısıtlaması olduğunu dikkate alarak, öncelikle “delillerin çoğunluğu” şüphe seviyesinin, ve tutma süresinin uzaması halinde “kuvvetli şüphe” şartının aranması gerektiğini savunmaktadır. Son olarak, makul olan tutma süresini tartışmaktadır.
İnfaz Sonrası Rehabilitasyon Merkezlerinde Önleyici Amaçlı Tutma, Terörizm, Tehlikelilik, Aynı Suçtan Dolayı İki Defa Yargılanma veya Cezalandırılma Yasağı, Cezaevinde Radikalleşme.
INTRODUCTION
Classical liberal understanding of the state-citizen relationship is built upon obligations. A state is under the obligation to provide security to persons and their property, while citizens have an obligation to obey the law and respect other people’s rights.1 Thomas Hobbes, in his groundbreaking work of Leviathan, suggests that the sovereign power (be it a monarch or an assembly) is obliged by the law of nature to ensure the safety of the people.2 The obligation to provide security generates two core state purposes: The first purpose is to protect citizens’ lives and property as well as to prevent any potential harm to individuals. A state thus must enact laws and follow policies to ensure security for citizens.3 The second purpose is to carry out these laws and to ensure the safety of the people by exercising its exclusive authority to use coercion. In return for a state’s efforts to provide security, citizens are under the obligation to abide by the law, to respect others’ rights, and to accept state coercion as the price of peace and order.4
Preventive measures are adopted by states to reduce the risk of harm to individuals. Some of these measures are preventive powers in policing and criminal procedure, surveillance, preventive criminal offenses such as inchoate and preparatory offenses, and preventive counterterrorism measures such as crimes of possession, publication, and dissemination of inflammatory materials, and counterterrorist civil preventive orders.5 This article examines post-sentence detention as a preventive counterterrorism measure to protect society from dangerous terror convicts.
The article suggests that dangerous terror convicts may be detained in rehabilitation centers for rehabilitation and incapacitation, if there is preponderance of evidence that they will commit further terror crimes when released and thus pose a substantial threat to society. Factors indicating dangerousness are radicalization in prison, mental disorder, prison intelligence showing that a terror convict may commit further terror crimes when released, and personal and criminal background signaling violent tendencies. The length of detention under the preponderance of evidence standard should be determined by lawmakers either considering the average rehabilitation period in prisons, or by determining a precise period of time as a bright line rule. The level of cause should be raised from the preponderance of evidence to the clear and convincing evidence standard if the detention extends.
