Arama yapmak için lütfen yukarıdaki kutulardan birine aramak istediğiniz terimi girin.

Tefecilik Suçu (TCK m.241)

Usury

Hamide ZAFER

Tefecilik suçu, 5237 sayılı Türk Ceza Yasası’nın 241. maddesinde şeklinde tanımlanmıştır. Suç, 5237 sayılı Türk Ceza Yasası’ndan önceki dönemde itiyadi suç özelliği göstermekteydi. Bu çalışmada suçun geçirdiği tarihi gelişim ve ilgili mevzuat ortaya koyularak 241. maddede tanımlanan suçun yapısı ve özel görünüş şekilleri değerlendirilmiştir.

Tefecilik Suçu, Ödünç Para Verme.

The crime of usury is defined as in Article 241 of Turkish Penal Code No. 5237. The crime had the feature of inveterate crime before the Turkish Penal Code No. 5237. In this study, the historical development and related legislation of the crime defined in Article 241 were presented. In addition, the structure of the crime and special appearance shapes were evaluated.

Crime of Usury, Money Lending.

I. GENEL OLARAK

Tefecilik suçu, 5237 sayılı Türk Ceza Yasası’nın özel hükümler kitabında, topluma karşı suçlara ilişkin üçüncü kısmının ekonomi, sanayi ve ticarete ilişkin suçlar başlıklı dokuzuncu bölümde 241. maddede düzenlenmiştir.

Türk Ceza Yasası’nın 241. maddesine göre, “Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır”.

Tefecilik suçu, yetkili makamlardan izin almadan kazanç sağlamak maksadıyla faiz karşılığı ödünç para verme işlemi olarak tarif edilebilir.