Sosyal Sermaye Olarak Eğitim ve Sivil Toplum Kuruluşları: 1980 Sonrası Türkiye'de Sivil Toplum Kuruluşlarının Milli Eğitim Politikalarına Etkileri

Education and Civil Society Institutions as Social Capital: The Effects of Civil Society Institutions in National Education Policies in Turkey After 1980

Canan ÇAKIR

Eğitim toplumsal bir olgudur. Eğitim, kişilere bir takım kazanımlar sağlamak için yeni davranışlar, yetenekler ve bilgiler kazandırılması amacıyla veya onlara bedeni, duygusal, zihinsel, toplumsal yeteneklerin ve davranışların faydalı doğrultuda geliştirilmesi yönünde yürütülen faaliyetlerin ve yapılan çalışmaların tamamıdır. Eğitim insan davranışlarını geliştirme ve değiştirme yolunda kullanılabilecek en etkin yoldur. Küreselleşme ile birlikte, toplumlar daha çok iç içe geçmiş, daha örgütlü ve organize hale dönüşmüş kollektif yapılar haline gelmiştir. Sivil toplum kuruluşu (STK), gönüllü üyeliğe dayalı ve topluma hizmete ve siyaseti etkilemeye yönelik resmi olmayan örgütlenmeler olarak belirtilebilir. Bu çalışmada, eğitim ve sivil toplum kuruluşları bir sosyal sermaye olarak ele alınacak ve 1980 sonrası Türkiye’de sivil toplum kuruluşlarının milli eğitim politikalarına etkisi değerlendirilecektir. 1980 sonrası sivil toplum kuruluşları incelenirken nitel araştırma yöntemlerinden içerik analizi kullanılmıştır. Türkiye’de eğitim politikaları ile ilgili olarak 21 kavram tespit edilmiştir. Sivil toplum kuruluşları içinde inceleme konusu yapılan kavramlardan en fazla tartışma konusu yapılanların sırasıyla; öğretmen, mesleki ve teknik eğitim, okul öncesi eğitim, ilköğretim, ortaöğretim, yaygın eğitim, özel sektör, zorunlu eğitim, yabancı dil, laiklik ve din eğitimi konularının olduğu görülmüştür.

Sosyal Sermaye, Eğitim, Sivil Toplum Kuruluşları

Alan Tanımı: Sosyal Sermaye

Education is a social phenomenon. Education is all of the activities and works carried out in order to gain new behaviors, abilities and knowledge in order to gain some achievements to the persons or to develop them in the beneficial direction of body, emotional, mental, social skills and behaviors. Education is the most effective way to improve and change human behavior. Along with globalization, societies have become more intertwined, more organized and collective structures that have become organized. The non-governmental organization (NGO) can be defined as an informal organization based on voluntary membership and influencing collective service and politics. In this study, education and non-governmental organizations will be considered as a social capital and the effect of non-governmental organizations on national education policies in Turkey after 1980 will be evaluated. Content analysis has been used from qualitative research methods while civil society organizations after 1980 are being examined. 21 concepts related to educational policies in Turkey have been identified. Within the framework of civil society organizations, the most discussion topics from the concepts of examination are; Teachers, vocational and technical education, pre-school education, primary education, secondary education, non-formal education, private sector, compulsory education, foreign language, secularism and religious education.

Social Capital, Education, Non-Governmental Organizations

JEL Codes: I2

I.GİRİŞ

Eğitim; insanlardaki doğuştan gelen yetenekleri keşfeden, geliştiren insanların bilgilerinde ve görgülerinde geçerli sayılan şeyleri yeni kuşaklara aktaran ve geleceğe hazırlanma yüceliğine ulaşma, kişilik ve kimlik kazanma isteğidir. Böylece eğitim bireylerin kişilik ve kimlik kazanmalarına yardımcı olmaktadır. Eğitimle “çocuğa vicdanlı özgür düşünebilen, kendi davranışlarının sorumluluğunu alabilen, güçlü bir kişiliğe sahip, mutlu ve dengeli, çevresi tarafından saygı gören bir karakter kazandırabilmek önemlidir”. En genel anlamda eğitimin temel amacı, toplumsal değişme ve gelişmelere uyum sağlayabilen vatandaşları yetiştirmektir (Yener vd., 2012: 278).