Arama yapmak için lütfen yukarıdaki kutulardan birine aramak istediğiniz terimi girin.

Yüksek Yargı İçtihatları Işığında
 Çalışma Koşullarında Esaslı Değişiklik ve Sonuçları

Bünyamin ESEN

4857 sayılı İş Kanununda iş koşulları tanımlanmış, 22’nci maddede iş koşullarında esaslı değişikliğin hukuki sonuçları açıklanmıştır. Anayasa, yasalar, toplu ya da bireysel iş sözleşmesi, personel yönetmeliği ve benzeri kaynaklar ile işyeri uygulamaları topluca çalışma koşullarını oluşturur.

İşveren, iş sözleşmesiyle veya iş sözleşmesinin eki niteliğindeki kaynaklar ya da işyeri uygulamasıyla oluşan çalışma koşullarında esaslı bir değişikliği, ancak durumu işçiye yazılı olarak bildirmek suretiyle yapabilir. Bu şekle uygun olarak yapılmayan ve işçi tarafından altı işgünü içinde yazılı olarak onaylanmayan değişiklikler işçiyi bağlamaz. Yüksek yargının iş akdi n in esaslı unsurlarının tek taraflı değiştirilmesini hukuka uyar bulmadığı, iş koşullarında esaslı değişikliği kabul etmemesi halinde işçinin fesih hakkı bulunduğunu kabul ettiği, öte yandan işverenin yönetim serbestisinin objektif iyi niyet kurallarına uygun olarak kullanmasına vurgu yaptığı görülmektedir.

Kamu Hukuku, Özel Hukuk, İş Akdi, Hizmet Sözleşmesi, İş Koşulları, İş Koşullarında Esaslı Değişiklik, İş Akdinin Feshi, Yazılı Şekil Şartı, Sözleşme Serbestisi, İşverenin Yönetim Serbestisi.

I. GİRİŞ

İş hukuku işçi, işveren ve devlet arasındaki ilişkileri düzenleyen ve inceleyen hukuk dalıdır.1 İş hukuku bir yönüyle kamu hukukunun bir dalı olup, kamu otoritesinin iş barışını korumak amacıyla koyduğu kamusal kuralları içerir. Yaptığı düzenlemelerde kamusal yararın gözetilmesinin yanında; devletin, bireylerin tesis ettikleri iş ilişkilerine çeki düzen verme çabası da iş hukukunun kamusal hukuk niteliklerini ifade etmektedir.

İş hukuku bir yandan da bireysel/toplu iş akdine ya da hizmet sözleşmesine dayanan özelliği ve bireyler arasındaki çalışma yaşamına dair ilişkileri temel alması ile özel hukuk özellikleri göstermektedir.

Kamusal ve özel hukuk boyutları bir arada değerlendirildiğinde iş hukukun kendine has, “karma” bir hukuk dalı olduğu görülmektedir.2